آزمایش ANA؛ یک آزمایش خون ساده برای تشخیص بسیاری از بیماری های خود ایمنی

آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) یک آزمایش خون است که برای بررسی وجود آنتی بادی هایی در خون شما که به اجزای هسته سلول های بدن شما حمله می کنند استفاده می شود. آنتی بادی ها پروتئین هایی هستند که توسط سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با عفونت تولید می شوند. با این حال، در بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم بدن شما حمله می کند. آزمایش ANA می تواند برای تشخیص انواع مختلفی از بیماری های خود ایمنی استفاده شود، از جمله لوپوس، آرتریت روماتوئید و اسکلرودرما. 

آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (Antinuclear Antibody)

• آنتی بادی ضد هسته

• پانل آنتی بادی ضد هسته ای

خون

آزمایش ANA یک آزمایش خون است که برای بررسی وجود آنتی بادی های ضد هسته ای (ANAs) در خون شما انجام می شود. برای انجام آزمایش ANA، یک متخصص مراقبت های بهداشتی از رگ بازوی شما نمونه خون می گیرد. سپس نمونه به آزمایشگاه فرستاده می شود و در آنجا از نظر وجود ANA تجزیه و تحلیل می شود.

آزمایش ANA یک روش نسبتاً ایمن و ساده است. هیچ خطر یا عارضه مهمی در ارتباط با آزمایش وجود ندارد. با این حال، چند خطر بالقوه وجود دارد، از جمله:

• درد یا کبودی در محل وارد کردن سوزن: این یک عارضه جانبی جزئی است که معمولاً طی چند روز خود به خود از بین می رود.

• عفونت : خطر عفونت بسیار کم است، اما ممکن است. اگر هر گونه علائم عفونت مانند قرمزی، تورم یا درد را در محل وارد کردن سوزن تجربه کردید، باید با پزشک خود تماس بگیرید.

• واکنش آلرژیک: تعداد بسیار کمی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک به مواد مورد استفاده در آزمایش ANA را تجربه کنند. علائم یک واکنش آلرژیک می تواند شامل کهیر، بثورات پوستی، تورم و مشکل در تنفس باشد. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید.

به طور کلی، خطرات و عوارض آزمایش ANA بسیار کم است. این آزمایش روشی ایمن و موثر برای غربالگری بیماری های خودایمنی است.

آزمایش ANA یک آزمایش خون ساده است که می تواند در هر زمانی از روز انجام شود. هیچ شرایط خاصی وجود ندارد که باید قبل از انجام آزمایش رعایت شود. شما می توانید قبل از آزمایش به طور معمول غذا بخورید و بنوشید. با این حال، اگر دارویی مصرف می کنید، باید به پزشک خود اطلاع دهید.

آزمایش ANA یک آزمایش خون است که برای غربالگری بیماری های خودایمنی استفاده می شود. بیماری های خود ایمنی گروهی از اختلالات هستند که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم خود حمله می کند. آزمایش ANA می تواند برای تشخیص وجود آنتی بادی هایی که به سلول های خود بدن حمله می کنند استفاده شود. آزمایش ANA اغلب در موارد زیر تجویز می شود:

• اگر علائم بیماری خود ایمنی را دارید، این علائم می تواند شامل خستگی، درد مفاصل، بثورات پوستی، تب و ریزش مو باشد.

• اگر سابقه خانوادگی بیماری خودایمنی دارید.

• اگر از داروهای خاصی مانند استروئیدها یا داروهای ضد مالاریا استفاده می کنید. این داروها گاهی اوقات می توانند باعث واکنش های خود ایمنی شوند.

• اگر در معرض عوامل محیطی خاصی مانند تشعشعات یا مواد شیمیایی خاص قرار گرفته اید. این عوامل همچنین گاهی اوقات می توانند باعث واکنش های خود ایمنی شوند.

در اینجا برخی از بیماری های خودایمنی که با آزمایش ANA قابل تشخیص هستند آورده شده است:

- لوپوس اریتماتوز

- روماتیسم مفصلی

- اسکلرودرمی

- سندرم شوگرن

- پلی میوزیت و درماتومیوزیت

- اسکلروز سیستمیک

- بیماری بافت همبند مخلوط

- هپاتیت خود ایمنی

اگر سؤالی در مورد آزمایش ANA دارید، لطفاً با پزشک خود صحبت کنید.

برخی از داروها و عوامل مزاحم می توانند بر نتایج آزمایش ANA تأثیر بگذارند. این شامل:

• استروئیدها: استروئیدها می توانند سطح ANA را در خون افزایش دهند، حتی در افرادی که بیماری خودایمنی ندارند.

• داروهای ضد مالاریا: داروهای ضد مالاریا همچنین می توانند سطح ANA را در خون افزایش دهند.

• آنتی بیوتیک های خاص: برخی آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین و استرپتومایسین نیز می توانند سطح ANA را در خون افزایش دهند.

• داروهای هورمونی: داروهای هورمونی مانند استروژن و پروژسترون نیز می توانند سطح ANA را در خون افزایش دهند.

• واکسن های خاص: برخی واکسن ها مانند واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) نیز می توانند سطح ANA را در خون افزایش دهند.

نتایج یک آزمایش ANA به تنهایی نمی تواند یک بیماری خاص را تشخیص دهد. پزشک شما از نتایج آزمایش ANA همراه با سایر آزمایشات و اطلاعات مربوط به سلامتی شما برای تشخیص استفاده خواهد کرد.

• نتیجه منفی در آزمایش ANA به این معنی است که آنتی بادی های ضد هسته ای در خون شما یافت نشد و احتمال ابتلا به اختلالات خود ایمنی کمتر است. اما یک آزمایش ANA منفی احتمال ابتلا به یک اختلال خود ایمنی را به طور کامل رد نمی کند.

• نتیجه مثبت در آزمایش ANA به این معنی است که آنتی بادی های ضد هسته ای در خون شما پیدا شده است. نتیجه مثبت ممکن است نشانه ای از موارد زیر باشد:

- لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)

- نوع متفاوتی از بیماری خودایمنی

- عفونت ویروسی (آنتی بادی های ضد هسته ای ویروس معمولاً موقتی هستند)

- یکی دیگر از شرایط سلامتی که می تواند باعث ایجاد آنتی بادی های ضد هسته ای مانند سرطان شود.

اگر نتایج آزمایش ANA شما مثبت باشد، ارائه دهنده شما احتمالاً آزمایش های بیشتری را برای تشخیص تجویز می کند. وجود آنتی بادی های ضد هسته ای در خون همیشه به معنای ابتلا به بیماری نیست. برخی از افراد سالم دارای آنتی بادی های ضد هسته ای در خون خود هستند و سطح آن با افزایش سن افزایش می یابد. تقریباً یک سوم بزرگسالان سالم بالای 65 سال ممکن است نتیجه آزمایش ANA مثبت داشته باشند. همچنین، برخی داروها می توانند باعث ایجاد آنتی بادی های ضد هسته ای شوند.

1. آزمایش ANA چیست؟

آزمایش ANA یک آزمایش خون است که برای غربالگری بیماری های خودایمنی استفاده می شود. این آزمایش سطح آنتی بادی های ضد هسته ای (ANAs) در خون را اندازه گیری می کند. ANAها پروتئین هایی هستند که سیستم ایمنی بدن در پاسخ به مواد خاصی در سلول های خود بدن تولید می کند.

2. بیماری های خودایمنی چیست؟

بیماری های خود ایمنی گروهی از اختلالات هستند که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول های سالم خود حمله می کند. این می تواند منجر به التهاب، آسیب بافتی و اختلال در عملکرد اندام شود. برخی از بیماری های خودایمنی رایج عبارتند از لوپوس اریتماتوز، آرتریت روماتوئید و سندرم شوگرن.

3. هدف از آزمایش ANA چیست؟

تست ANA برای غربالگری بیماری های خودایمنی استفاده می شود. این آزمایش تشخیصی نیست، اما می تواند در شناسایی افرادی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به یک بیماری خودایمنی باشند، مفید باشد. اگر آزمایش ANA شما مثبت باشد، پزشک باید آزمایش های دیگری را برای تعیین اینکه آیا شما یک بیماری خودایمنی دارید تجویز کند.

4. چه چیزی می تواند باعث مثبت کاذب تست ANA شود؟

مواردی وجود دارد که می تواند باعث مثبت کاذب تست ANA شود. این شامل: عفونت ، 

داروها و سن است.

5. آزمایش ANA مثبت به چه معناست؟

مثبت بودن تست ANA لزوماً به این معنی نیست که شما یک بیماری خودایمنی دارید. با این حال، به این معنی است که شما در معرض خطر یک بیماری خودایمنی هستید. اگر آزمایش ANA شما مثبت باشد، پزشک باید آزمایش های دیگری را برای تعیین اینکه آیا شما یک بیماری خودایمنی دارید تجویز کند.

6. گزینه های درمانی برای بیماری های خودایمنی چیست؟

درمان بیماری های خودایمنی بسته به بیماری خاص متفاوت است. با این حال، برخی از درمان های رایج عبارتند از:

- داروها: تعدادی از داروها وجود دارد که می توان از آنها برای درمان بیماری های خود ایمنی استفاده کرد. این داروها شامل استروئیدها، سرکوب کننده‌های ایمنی و بیولوژیک هستند.

- تغییرات سبک زندگی: برخی از تغییرات سبک زندگی، مانند خوردن یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و خواب کافی نیز می تواند به مدیریت بیماری های خودایمنی کمک کند.

7. مراحل بعدی پس از مثبت شدن آزمایش ANA چیست؟

اگر آزمایش ANA شما مثبت باشد، پزشک باید آزمایش های دیگری را برای تعیین اینکه آیا شما یک بیماری خودایمنی دارید تجویز کند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- آنتی بادی برای آنتی ژن های هسته ای خاص

- آزمایش خون برای بررسی التهاب

- آزمایش های تصویربرداری برای بررسی آسیب اندام

هنگامی که پزشک تشخیص داد که آیا شما یک بیماری خودایمنی دارید، یک برنامه درمانی به طور خاص برای شما ایجاد خواهد کرد.

• آزمایش ANA یک آزمایش تشخیصی نیست. این یک آزمایش غربالگری است که می تواند به شناسایی افرادی که ممکن است در معرض خطر بیماری خود ایمنی هستند کمک کند. • اگر آزمایش ANA شما مثبت باشد، پزشک باید آزمایش های دیگری را برای تعیین اینکه آیا شما یک بیماری خودایمنی دارید تجویز کند.

• آزمایش ANA ممکن است به طور کاذب مثبت باشد. این بدان معنی است که حتی اگر شما یک بیماری خودایمنی نداشته باشید، آزمایش ممکن است مثبت باشد. تست های ANA مثبت کاذب در افراد مسن و در افرادی که از داروهای خاصی استفاده می کنند بیشتر است.

• آزمایش ANA برای هیچ بیماری خودایمنی خاصی اختصاصی نیست. این بدان معنی است که مثبت بودن آزمایش ANA به این معنی نیست که شما یک بیماری خودایمنی خاص دارید.  

از اطلاعات موجود در این مقاله نباید به عنوان جایگزین نظر حرفه ای پزشک استفاده شود. اگر در مورد سلامتی خود سوالی دارید حتما با پزشک خود تماس بگیرید.